Mammografia jest badaniem obrazowym, wykorzystującym niewielką dawkę promieniowania rentgenowskiego. W zwalczaniu raka piersi jest najbardziej czułym i zarazem specyficznym badaniem. Skupia się przede wszystkim na rozpoznaniu zmian w obrębie gruczołu piersiowego (sutka). Badanie mammograficzne polega na wykonaniu dwóch zdjęć rentgenowskich każdej piersi. Dzięki temu uzyskany zostaje obraz, na podstawie, którego możliwe jest wykrycie tzw. zmian bezobjawowych (we wczesnym stadium ich powstania, kiedy nie są one wyczuwalne).
Dawka promieniowania jest minimalna (zbliżona jest do promieniowania występującego w samolocie, bądź emitowanego w trakcie zwykłego prześwietlenia zęba), przez co badanie pozostaje całkowicie bezpieczne dla Pacjentki.
Zdjęcia wykonywane są przez techniczkę elektroradiologii. Pomaga ona Pacjentce odpowiednio ustawić się przy aparacie oraz umieszcza pierś na specjalnym stoliku aparatu. W trakcie samego badania zostaje ona, za pośrednictwem specjalnej płytki z przejrzystego tworzywa, dociśnięta do urządzenia. Jest to niezbędne, gdyż dzięki temu można zastosować minimalną dawkę promieniowania rentgenowskiego. Dociśnięcie piersi pozwala też na jej unieruchomienie w trakcie badania mammograficznego, a co za tym idzie – umożliwia uzyskanie wyraźnego i precyzyjnego obrazu. Zastosowany ucisk nie stanowi jakiegokolwiek zagrożenia dla zdrowia Pacjentki. Badaniu mammograficznemu, w przypadku niektórych kobiet, może towarzyszyć chwilowy ból. Jest on jednak jedynie bardzo krótkim uczuciem dyskomfortu
Mammografii piersi nie wymaga ze strony Pacjentki żadnego specjalnego przygotowania. Zaleca się jednak, by tego typu badanie przeprowadzić w okresie mniejszej wrażliwości piersi na dotyk, czyli około 10 dnia cyklu miesiączkowego (w jego pierwszej fazie). Do samego badania Pacjentka nie musi się specjalnie przygotowywać – wystarczy rozebranie górnej połowy ciała. Wykonanie zdjęć trwa zaledwie kilka minut i jest całkowicie nieinwazyjne. Standardowa mammografia piersi pozwala wykonać 4 zdjęcia – dwa prawej oraz dwa lewej piersi. Jedno wykonywane jest zawsze w projekcji górnej (góra-dół), natomiast drugie – skośnej. W ten sposób możliwe jest uzyskanie pełnego obrazu.